Ondanks haar Parkinson, blijft mevrouw Helmers actief betrokken bij de gemeenschap van Guldenakker. Ze is niet alleen lid van de cliëntenraad, maar ook buddy voor nieuwe bewoners. Wat haar drijft? De wens om anderen te helpen en eenzaamheid te doorbreken.
"Veel bewoners zijn eenzaam. Zo was er een Turkse dame die nooit van haar kamer afkwam. Ik ben naar haar toe gegaan en heb gevraagd of ze een kopje koffie met mij wilde drinken in het grand café. Sindsdien doen we dat elke week, en eten we vaak samen. Ze praat dan liefdevol over haar dochters, maar vertelt ook hoe ze moest wennen aan deze plek. We kunnen onze ervaringen delen, en dat voelt fijn."
Kleine gebaren, grote impact
Het contact met nieuwe bewoners geeft mevrouw Helmers niet alleen een goed gevoel, maar ook een kans om iets terug te geven. "Als personeelsfunctionaris en bedrijfsmaatschappelijk werkster heb ik altijd met mensen gewerkt, en dat doe ik nog steeds graag." Tijdens de bijeenkomst over het samenspel en de manier waarop we samen zorgen, sprak mevrouw Helmers vol vertrouwen over haar ervaring met de samenwerking tussen zorgmedewerkers, bewoners en naasten. "Ik geloof dat zulke bijeenkomsten echt helpen om elkaar beter te begrijpen. Ik zit ook in de cliëntenraad en probeer met zo veel mogelijk mensen te praten. Als er problemen zijn, dan wil ik iets voor een ander betekenen. Zo krijg ik meer vertrouwen in een ander en zij in mij.”
Dit weet nog lang niet iedereen
Voor mevrouw Helmers is het stimuleren van samenzorg belangrijk. “Daar zijn we al druk mee bezig! De huiskamers zijn veranderd in ruimtes waar iedereen welkom is, ook mensen van buitenaf. Het voelt bijna als een buurthuis.” Toch weet nog lang niet iedereen hoeveel er hier te doen is. “Er worden spelletjes gespeeld en muziekmiddagen georganiseerd. De ene keer speelt iemand gitaar, de andere keer luisteren we naar een accordeon", vertelt ze enthousiast. Voor haar is het belangrijk dat mensen zo veel mogelijk zelf doen wat ze kunnen, en alleen hulp vragen als dat echt nodig is. "Zelfstandigheid is voor iedereen belangrijk, en dat moeten we blijven stimuleren. Ik doe vrijwel alles nog zelf, behalve douchen. Daar krijg ik hulp bij en dat is heel prettig. Doordat ik nog veel zelf doe, behoud ik veel zelfvertrouwen en dat kan ik gebruiken in mijn contact met anderen."
Mevrouw Helmers is het levende bewijs van hoe bewoners actief kunnen bijdragen aan de gemeenschap en samenzorg een nieuwe betekenis kunnen geven.
